“at a hundred, my age, weight and IQ have all averaged out."  (Phil Lee)

'Dan hatste mich vreeger mooten kennen' ....... bestaat op een feestje meestal uit een uitgebreid relaas van lekker stoer doen en de verhalen van wat  kwajongenstreken die naarmate de avond vordert en de drank rijkelijk vloeit  uitgroeien tot al dan niet strafbare feiten voor de correctionele rechtbank en voor de persoon in kwestie de niet altijd even vleiende slotconclusie ....'dich waars vreger toch neet min'.

Voor Phil Lee, tegenwoordig met baardje, was "You Should Have Known Me Then" ('01) de prima opvolger van zijn al even subliem debuutalbum "The Mighty King Of Love" (1999) en meer dan voldoende voor ondergetekende om voor deze singer - songwriter uit Nashville Tennessee, die bovendien aardig uit de voeten kan met gitaar, drums en trompet, een speciaal plaatsje te reserveren. Blue Highways 2004  met ondermeer Joy Lynn White,  Duane Jarvis en deze Phil Lee was een leuke live - ervaring en voor herhaling vatbaar. Maar het leek wel of de man van de aardbodem verdwenen was tot onze goede vriend Rob Ellen, from the Medicine Show, liet weten dat de man met de lange blonde manen en de onafscheidelijke cowboyhoed opnieuw werd opgemerkt in het gezelschap van co - producers Richard Bennett en George Bradfute en collega's Duane Jarvis, Fats Kaplan, Paul Burch, Kathy Chiavola, Eric Holt, Dave Roe, Ken Coomer, Jared Reynolds en Webb Wilder. De "25 Mexicans" ontbreken net als "Sonny George" (van the Planet Rockers) op dit appel maar het zijn wel twee prachtige songs waarmee Phil Lee kleur bekent. Een beetje John Prine, wat J. Cash maar vooral veel Phil Lee die prachtige verhaaltjes uit de mouw schudt en met dat hortend, stotend keelgeluid opnieuw geschiedenis schrijft. "Neon Tombstone" is een country / blues klassieker in wording en de voorbode van een aantal songs die onverbiddelijk naar Bob Dylan ("Let There Be Love Tonight"), Woody Guthrie (titeltrack " So Long, It's Been Good To Know You" en "Where A Rat's Lips Have Touched") verwijzen en met "The Taterbug Rag" zelfs soulvol (inclusief blazers) naar 'a rainy night in Georgia' linkt  Ongetwijfeld aardige referenties maar 'the Mighty King of Love' heeft geen leermeester meer nodig and "Just Because" je nog mocht twijfelen, de man doet zijn reputatie alle eer aan met het pareltje " I Hope Love Always Knows Your Name", gaat voorzichtig op de country / rock toer met "Last Year Pt. 2 (killing time)"en bakt hij Dylan een koekje van eigen deeg met " Miller's Mill Pond" en "Lovers Everywhere". Phil Lee houdt van een dosis 'gezonde' humor...   he calls "So Long, It's Been Good to Know You" his first posthumous release maar vergeet blijkbaar dat het problemen schept als je nog op toernee wil ...

"I think it might be one of your records of the year. I know it's one of mine "..... (Rob Ellen)  & (SWA)